KEVSER SURESİ VE AŞURENİN MANASI
Muharrem orucu’nun sonunda Aşure’nin pişirilip dağıtılması bir sevinç anlamı içerir.
Şöyle ki;
Kerbela olayı sonucunda İmam Hüseyin’in oğlu İmam Zeynelabidin’in sağ kurtulmasından ve Ehlibeyt soyunun devam etmesinden duyulan sevinçtir bu durum.
 |
| AŞURE Bu nedenle Aşure pişirilir, bütün herkese komşulara dağıtılır. Ayrıca şükür kurbanı tığlanır ( kesilir). Sünni teoloji Kevser Suresi'ni kurban kesimine delil getirirler. Lakin bu da yanlıştır. Ayetin nuzulu/inişi Mekke döneminde olmustur. Bu dönemde kurban kesilmemistir. Ayetteki Kurban kelimesinin kökeni "KRB" dir. Bu ifade yardim etme/dağıtma manalarına da gelir. İllaki hayvan kesme manası taşımaz ve zorunlulukta yoktur. Lanetli yezit, Kerbela olayı’nın ( Miladi 10 Ekim 680) hemen ardından tellalar çağırır ve der ki: “.. Ben Ehli Beyt’in soyunu kestim yok ettim..” O zaman Alevi toplumu mateme bürünür yas içinde kalır. Fakat İmam Zeynelabidin Hazretleri tutsak olduğu zindandan şu haberi gönderir:
 |
Ey bu yola revan olan talip! Zalimin zulmeti dünyayı kaplasa, yine de umutsuzluğa kapılma! Ehli Beyt’in Şanına inen KEVSER SÜRESİ HEPİMİZE BU MÜJDEYİ VERİR:
İsmişah! Bismişah Allah Allah…
Hakk, Dost, Zahir, Batın, Hazır, Gaib. Sırr-ül Sır Erenlerinin Gülcemallerine aşk…
"Hiç kuşkusuz Habib’im, sana kevser’i verdik
Mutlu soy aydınlığın, tükenmezini verdik.
Varlığın feda eyle, sen özünü Hakk’a bağla.
Habib’im, Muhammed’im, zatın zatıma bağla.
Doğrusu soyu kesik, bilmiş ol ki onlardır.
Senin soyun ebedidir, Onlar kin duyanlardır…” Kur’an-ı Kerim, Kevser Süresi 1/2/3
Hz. Muhammed Mustafa’nın bütün erkek çocukları ölmüştü. Mekkeli müşrikler peygamber ile alay ediyor, kısır olan soyu kesik olan biri mi bize peygamberlik yapacak diye dedi kodu yapıyor peygamberi aşağılıyorlardı. İste bu dedikodular üzerine kevser suresi indi.
Hz. Muhammed Mustafa buyurdu ki:
” Ey Ali! kevser sadece benim değildir. benim, senin ve seni sevenlerindir..”
Hz. Muhammed Mustafa buyurdu ki:
” Benim soyum kızım fatıma ve Ali’den devam edecektir….”
Ve kerbela olayında Peygamber’in bütün ev halkı şehid edildi. Fakat kadim olan ve hakikat olan Kur’an mucizesidir ki; Bu katliamdan İmam-ı Zeynel- Abidin kurtuldu ve yine Peygamberin düşmanları olan Ebu Cehillerin.. .Ebu Süfyanların ve Hz.Hamzayı şehid ettiren Hind’in soyu Emeviler 100 yıl yaşabildi. Sonrasında Kur’an ayetleri gerçek oldu. Asıl onların soyları kurudu ve de kesildi.
HADİS:
“..Bir gün Hz. Peygamber”i uykudayken sıkıntı çeker halde görürler; yüzü gözü toprak içindedir.
“Ne oldu ya Resulullah diye sorarlar:
Der ki:
“Birden bire Hüseyin”in öldürülüşünü gördüm!”
( TİRMİZİ Menakıb, 30)
Ey İmam Hüseyin Aşkına Göz yaşı dökenler, Fuzuli ile devam edelim, Sohbetimize:
Hz. Hüseyin doğduğu zaman Cenâb-ı Hak tarafından Cebrâil Hz. Muhammed’e gönderilir. Doğan çocuktan ötürü tebrik eder ve sonra şehitlik için baş sağlığı diler.
Peygamberimiz hayretle:
-Ey Cebrâil kardeşim. Kutlamanın sebebini anladım ama hangi şehit için başsağlığı diliyorsun? Cebrail cevap verir:
-Bu mazlumu, Hüseyin”i, senden sonra Kerbelâ çöllerinde cefa kılıcı ile şehit edecekler.
Hz. Muhammed bu haberi alınca ağlamaya başlar. Yanında Allah aslanı Ali vardır. Hemen ellerine kapanıp niçin ağladığını sorar. Hz. Muhammed aldığı haberi anlatınca Ali de ağlar.
Durumu öğrenen Fatma anamız üzüntüyle sorar:
-Ey babam bu iş ne vakit olur? Resul cevap verir:
-Benden, senden, Ali’den ve Hasan’dan sonra.
Hz. Fâtıma, hüzünlenir, kendi kendine sorar:
Bu musîbet vukua geldiğinde benim mazlumum için kim tâziyette bulunsun?
Gaipten şöyle cevap gelir:
-Ey kadınların en güzeli ve en azîzi! Âhir zaman ehlinden. Ehl-i beyt bağlıları senin oğluna, kıyâmete kadar ağlayacaklar…
Peygamber Soyu ise 12 İmam’lar ve daha sonrasında seyidler şerifler ile mahşere dek var olacaktır.
Allah bizleri O Nurlu soydan ayırmasın.
Kaynak:
Mehmet YAMAN ( DEDE), Alevilik ( İnanç-Edeb- Erkan), s. 26
DERLEYEN : Serkan HORUZ
KEVSER SURESİ TEFSİRİ VE YORUMU ÜZERİNE Mehmet Özgür Ersan Abdal Yesari
Kevser Suresi’nin Hakikati ve Hz. Fatıma’nın Dünyaya Gelişi: Tarihî ve İrfânî Bir İnceleme
Öz:
Kur’an-ı Kerim’in en kısa sûrelerinden biri olan Kevser Suresi, Peygamber Efendimiz (s.a.a)’in şahsına yöneltilen “ebter” (soyu kesik) ithamına cevap olarak indirilmiş ve farklı anlam katmanlarıyla İslam düşüncesinde geniş bir tartışma alanı oluşturmuştur. Bu makalede Kevser Suresi’nin nüzûl sebebi, tefsirî yorumları, tarihî rivayetler ışığında Hz. Fatıma’nın (s.a) doğumu ve sûrenin irfânî anlam dünyasındaki yeri ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler: Kevser, Ebter, Hz. Fatıma, Ehlibeyt, İrfânî tefsir, Kur’an.
Kevser Nefesi
Kevser verdi Allah Habîb’e nurundan,
Fatıma doğdu rahmet huzurundan,
Soy çoğaldı Ali’nin o yâr yolundan,
Nesliyle baki kaldı Muhammed Mustafa.
Hatice kucağında güldü çiçekler,
Melekler semada söyledi tekbirler,
Ehlibeyt soyuna bağlandı gönüller,
Nesliyle baki kaldı Muhammed Mustafa.
Ebter dediler, sözleri çürüdü,
Kevser hak oldu, nuruyla yürüdü,
Fatıma doğunca âlem sevindi,
Nesliyle baki kaldı Muhammed Mustafa.
Yesari Abdal der: aşk ile yanar,
Kevser nurundan gönüller uyanır,
Aliyle Fatıma hak yolu donar,
Nesliyle baki kaldı Muhammed Mustafa.
Giriş
Kevser Suresi, üç ayetlik kısa hacmine rağmen İslamî ilimlerde en çok tartışılan sûrelerden biridir. Müfessirlerin bir kısmı Kevser’i “cennetteki ırmak” olarak açıklarken, diğerleri “ilim, hikmet, ümmet, peygamberlik makamı” gibi yorumlarda bulunmuşlardır. Şiî-İrfânî gelenek ise Kevser’in bizzat Hz. Fatıma (s.a) olduğunu vurgular.
Kevser Suresi’nin Nüzûl Sebebi
Kaynaklarda aktarıldığına göre Resûlullah’ın (s.a.a) oğlu Abdullah’ın vefatı üzerine müşriklerden Âs ibn Vail:
“Muhammed ebterdir, onun nesli kesilecektir.” demiştir.[^1]
Bunun üzerine Kevser Suresi nazil olmuş ve Allah Teâlâ:
“Şüphesiz biz sana Kevser’i verdik.
Öyleyse Rabbin için namaz kıl ve kurban kes.
Asıl ebter olan, sana kin tutandır.” (Kevser, 1-3)
buyurarak Resûlullah’a hem teselli hem de müjde vermiştir.
Kevser ve Ebter’in Zıtlığı
• Kevser: çokluk, bereket, rahmet, soyun devamı.
• Ebter: soyu kesik, adı unutulmuş.
Bu bağlamda Kevser sûresi, Hz. Peygamber’in (s.a.a) neslinin devam edeceğini ve düşmanlarının asıl ebter olduğunu kesin bir şekilde ilan etmektedir.[^2]
Kevser’in Yorumları
Klasik tefsirlerde Kevser’e atfedilen anlamlar şunlardır:[^3]
1. Peygamber’in evlatları
2. Ashab ve ümmeti
3. İslam dini
4. Tevhid
5. İlim ve hikmet
6. Peygamberlik makamı
7. Kuran ve faziletleri
8. Cennette bir ırmak
Ancak Alevi kaynaklarda öne çıkan görüş, Kevser’in Hz. Fatıma (s.a) olduğudur.[^4]
Hz. Fatıma’nın Dünyaya Gelişi
Ehlibeyt âlimlerine göre Hz. Fatıma (s.a), Peygamber’in (s.a.a) risaletinden beş yıl önce, Cemâdü’l-Âhir ayının 20’sinde doğmuştur.[^5]
Tarihî rivayetler arasında:
• İbn-i Cevzi: Fatıma, Kureyş’in Mescid’ül-Haram’ı inşa ettiği yılda doğdu.[^6]
• Taberî: Fatıma, Resûlullah otuz beş yaşındayken dünyaya geldi.[^7]
• Ebu’l-Ferec İsfahanî: Fatıma, peygamberlikten önce Kâbe’nin yeniden yapıldığı yılda doğdu.[^8]
Rivayet farklılıklarına rağmen, Ehlibeyt çizgisinde kabul gören yorum Fatıma’nın doğumunun Kevser suresinin en açık tecellisi olduğudur.
İrfânî Boyut
Hz. Peygamber (s.a.a)’in şu hadisi Kevser’in irfânî tefsirini açıklayıcıdır:
“Eğer iyilik ve güzellik bir şahıs olsaydı, o mutlaka Fatıma olurdu. Oysa Fatıma ondan da üstündür.”[^9]
Buna göre Kevser yalnızca soyun devamı değil, aynı zamanda nübüvvet nurunun zahirdeki tecellisi, ilahi rahmetin dünyadaki aynasıdır.
Kevser Suresi, üç ayetlik yapısına rağmen hem tarihî hem teolojik hem de irfânî derinliğiyle İslam düşüncesinde merkezi bir yere sahiptir. Hz. Fatıma’nın doğumu, Kevser’in en açık tefsiri olmuş; Peygamber’in nübüvvet nurunun Ehlibeyt silsilesiyle kıyamete kadar süreceği ilahi bir müjdeye dönüşmüştür.
Mehmet Özgür Ersan Abdal Yesari
Dipnotlar
[^1]: İbn Hişam, Sîre, c.2.
[^2]: Suyûtî, ed-Durrul-Mensûr, c.6.
[^3]: Taberî, Câmiu’l-Beyân, Kevser Suresi Tefsiri.
[^4]: Tabersî, İhticâc, c.1.
[^5]: Meclisî, Bihârü’l-Envâr, c.43.
[^6]: Abdurrahman İbn-i Cevzi, Sıfatü’s-Safve.
[^7]: Taberî, Tarih, c.2.
[^8]: Ebu’l-Ferec İsfahanî, Mekâtîl’üt-Tâlibîn.
[^9]: Meclisî, Bihârü’l-Envâr, c.43 (“Misbah” adlı eser).
Kaynakça
• Abdurrahman İbn-i Cevzi, Sıfatü’s-Safve.
• Ebu’l-Ferec İsfahanî, Mekâtîl’üt-Tâlibîn.
• İbn Hişam, Sîretü’n-Nebî.
• Meclisî, Bihârü’l-Envâr.
• Suyûtî, ed-Durrul-Mensûr.
• Taberî, Tarih; Câmiu’l-Beyân.
• Tabersî, İhticâc.
Yorumlar
Yorum Gönder